محسنین

یا مهدی

خاطره ای از پدر شهید:
قبل از انقلاب در خواب امام خمینی (ره) را دیدم که به منزل ما آمد و گفت: «فلانی! بچه‌ها رو جمع کن تا نصیحتی به شما بکنم.».
حرف ایشان را گوش کردم. وقتی بچه‌ها دور هم نشستند، در حالی‌که نگاهش به حسین بود، گفت:«شما از اول راه راست رفته‌ای، از حالا به بعد هم همین راه رو ادامه بده! »
حسین هم محو صورت نورانی امام بود. از امام پرسیدم:«چرا شما این‌قدر به حسین توجه داری؟»
گفت: «او در آینده سرباز امام زمان می‌شه. »
بعد از چند لحظه امام ایستاد. در حالی‌که به سمت در می‌رفت، گفت:«مراقب حسینت باش که سرباز امامه. »
قبل از این‌که از در بیرون برود، برای سومین بار سفارش حسین را به من کرد و رفت.

خاطره ای از مادر شهید:
قبل از شروع جنگ تحمیلی، به خانه‌ی همسایه رفتم. گفت: «حاج خانم، خوش به سعادتتون!»
گفتم: «مگه چی شده؟».
گفت: «دیشب خواب شیرینی دیدم »
گفتم: «برام تعریف کن !»
گفت: «خواب دیدم حسین شما در رکاب امام حسین در صحرای کربلا می‌جنگه. به خاطر گرمای هوا حسین تشنه شد. پیش امام رفت و از او آب خواست. امام کاسه‌ای پر از آب به او داد. حسین آب را تا آخر خورد و چیزی نگفت. امام حسین نگاهی به او انداخت و گفت: “چرا السلام علیک نمی‌گی؟”
حسین پیش پای امام زانو زد و گفت: “من عاشق شمام."بعد در حالی‌ که اشک در چشمانش موج می‌زد، گفت: “السلام علیک یا ابا عبدالله »

احسان به پدر و عنایت خدا
پدر مقام معظم رهبری یکی از ائمه جماعت مشهد بودند. ایشان به دلیل یک عارضه چشمی در معرض نابینایی قرار می گیرند و برای معالجه و درمان لازم بود به تهران منتقل شوند، در ضمن ایشان به یک پرستار نیاز داشتند، از طرفی این پدر و فرزندانش علاقه وافری نسبت به همدیگر ابراز می کردند; همانند انس و علاقه ما بین حضرت یعقوب و یوسف. در این شرایط مقام معظم رهبری مردد بودند که بمانند و درسشان را در قم ادامه بدهند یا اینکه از پیشرفت علمی خود صرف نظر کنند و پرستاری پدر را بر عهده گیرند.
این شبهه برای ایشان پیش می آید که شاید خدمت به پدر واجب تر باشد. با یکی از دوستانشان (که اهل معرفت بود) مشورت می کنند. او می گوید:
عقیده من این است که شما برای خدمت به پدر به مشهد بروید، خدا قم را به مشهد می آورد، یعنی آنچه خدا می خواهد در قم به شما بدهد در مشهد به شما می دهد.
این حرف به دل ایشان می نشیند، از تحصیل در قم و آن شرایط ممتازی که در قم پیش آمده بود صرف نظر می کنند و با پدر به مشهد برمی گردند.
آیت الله مصباح یزدی                                          http://www.hawzah.net